گزارش ها حاکی است که سیا از همان لحظات نخستین از متلاشی شدن هواپیما در اثر شلیک اشتباهی موشک از ناو امریکایی اطلاع داشته و دستور سکوت صادر کرده بود. رسانه ها نیز با ایجاد طوفانی از خبرها و مطالب هیجان انگیز و تخیلی، وظیفه گمراه کردن افکار را داشتند.
رسانه های غربی، اگرچه بسیار دیرهنگام، اما سرانجام دست از داستان پردازی درباره دخالت جن و روح و بیگانگان فضایی کشیده و به علت اصلی و منطقی نابودی هواپیمای مالزی پرداختند.
به گزارش سایت تحلیلی و خبری بینا نیوز به نقل از شبکه خبر، رسانه های جریان ساز امریکایی به ویژه سی ان ان، فاکس نیوز، ان بی سی و آسوشیتدپرس، در حالی بیش از دو ماه مردم جهان و سایر رسانه ها را با انواع و اقسام خبرها و مطالب مربوط به جن و پری و بیگانگان فضایی گمراه کردند، که از همان ابتدا علت سقوط هواپیمای بوئینگ 777 مالزی را می دانستند و عملکرد کم سابقه و عجیبشان در تولید و انتشار خبرهای فانتزی و زرد، تلاشی هدفمند برای دفاع از اعتبار و منافع ملی کشورشان بوده است.
از همان روز نخست حادثه نیز، اکثر کارشناسان عقیده داشتند تنها دلیلی که باعث ناپدید شدن آنی هواپیما شده، متلاشی شدن ناگهانی آن با انفجاری بسیار بزرگتر از یک بمب دست ساز بوده و به احتمال زیاد، هواپیما در اثر اصابت یک یا دو موشک قدرتمند، تکه تکه و نابود شده است.
کریس ریچاردز، نویسنده و گزارشگر نشریه انگلیسی میرور، یکی از نویسندگانی است که با فروکش کردن طوفان داستان پردازی های عجیب و غریب رسانه های امریکایی، توجهات را به تنها گزینه منطقی جلب کرده است.
آیا هواپیمای مالزی با شلیک موشک امریکایی نابود شد؟
کریس ریچاردز می نویسد: منطقی ترین احتمال این است که هواپیما در اثر شلیک موشک امریکایی، به عمد یا اشتباه، سقوط کرده و این کشور بخوبی آن را پنهان نگه داشته است.
جان چاکمن، مدیراجرایی و کارشناس امنیتی شرکت های نفتی کانادا معتقد است؛ موشک های جدید قطعات تکه تکه شده هواپیما را سوزانده یا ذوب و مچاله می کنند و حتی اگر بخشی از پیکره هواپیما باقی مانده باشد، در عمق شش کیلومتری و لابلای صخره ها و کوه های عظیم قعر اقیانوس ناپدید شده و ایالات متحده می تواند اطمینان داشته باشد که شواهد فیزیکی هرگز یافت نخواهد شد.
این مدیر باسابقه امنیتی می افزاید: این اتفاق بی سابقه ای نیست و ارتش امریکا حداقل سه بار هواپیماهای غیرنظامی را ساقط کرده است.
چاکمن درباره داستان پردازی های به ظاهر عقلانی تر رسانه های امریکایی می گوید: من علاقه ای ندارم درباره شب به خیر گفتن خلبان یا داستان های قطع شدن ارتباط رادیویی، تغییر مسیر و پرواز در ارتفاع پائین صحبت کنم. اما نمی دانم اگر این اتفاق ها رخ داده، چطور از دید ماهواره ها پنهان مانده است.
سیا بر واقعیت سرپوش می گذارد
دکتر کوین بارت، نویسنده امریکایی نیز معتقد است سازمان های نظامی و اطلاعاتی امریکا، دقیقا می دانند که چه اتفاقی برای هواپیما افتاده است.
این نویسنده امریکایی می گوید؛ این هواپیما ناپدید نشده، بلکه همه شواهد از همان ابتدا نشان می داد که هواپیما سقوط کرده است.
کوین بارت تصریح کرد: دفتر سیا در آلیس اسپرینگز استرالیا دقیقا می داند چه اتفاقی افتاده و از جزئیات آن نیز با خبر است. جالب آنکه دولت مالزی نیز نه تنها اطلاعات لازم را از آنها گرفته، بلکه برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت، هماهنگ با آنها عمل می کند.
اگر به عملکرد مقامات مالزی نگاه کنید به سادگی متوجه می شوید که تمام اقدامات آنها در مسیر سرپوش گذاشتن است.
وی می افزاید: غیر قابل تصور است که این هواپیما ساعت ها در مسیر اشتباه پرواز کرده باشد، آنهم در شرایطی که حتی بدون تجهیزات رادیویی نیز، جزایر مالدیو مانند نشانه و راهنما بر فراز اقیانوس عمل می کنند.
* همان زمان خبری در شبکه های اجتماعی امریکا منتشر شد که کارشناسان تسلیحات نظامی و برخی از نظامیان بازنشسته آن را تایید کرده و بحث های زیادی درباره آن مطرح شد. آنها عقیده داشتند که هواپیما در اثر شلیک موشک های جدید لیزری امریکا نابود شده و تنها اختلاف میان آنها این بود که گروهی، بروز اشتباه در سیستم پدافند خودکار یا خطای انسانی را عامل شلیک موشک می دانستند و گروه دیگر، اصرار دارند که موشک به عمد و به قصد آزمایش عملی شلیک شده است.
ساخت این سلاح جدید پیش از این در رسانه های امریکایی منتشر شده و نیروی دریایی امریکا نیز از تجهیز ناوگان هفتم به آنها خبر داده بود.
پنتاگون اعلام کرده بود سامانه جدید لیزری قرار است با هدف توسعه کاربرد علیه جت های جنگنده و نیز موشک های بالستیک به سطح های جدیدی از توانمندی ها نیز ارتقا یابد.
در سال 2012 یک پنجم بودجه نیروی دریایی امریکا صرف تجهیز چند ناو به سلاح های جدید و ارتقا سیستم پدافندی آنها شد.
پیمانکاران مجری این پروژه، ناوشکن پینکنی را به این منظور برگزیدند.
ناوشکن موشک انداز پینک نی، USS Pinckney DDG مجهز به سامانه شناسایی و ردیابی قدرتمند و موشک های هدایت شونده به اهداف پروازی، می تواند هرگونه هدفی را در محدده بسیار طولانی با استفاده از سیستم پرتاب عمودی، نابود کند.
این ناوشکن، مدتی پیش از حادثه هواپیمای مالزی، به عنوان نخستین ناو امریکایی پس از 70 سال وارد آبهای منطقه شد و پس از توقف در بندر مانیل و هنگ کنگ، برای تمرین نظامی وارد آبهای خلیج تایلند و دریای چین جنوبی شد.
کارکنان این ناو که در صفحه اینترنتی پینک نی و فیسبوک، پیام ها و خاطرات و رخدادهای روزمره خود را منتشر می کنند، محل حضور خود را به خانواده هایشان نشان داده بودند.
این ناوشکن، در روز ناپدید شدن هواپیمای مالزی، سرگرم تمرین نظامی در همان منطقه بود و کاربران امریکایی، پس از اطلاع از سانحه هوایی، در صفحه اینترنتی ناوشکن کامنت گذاشته و از آنها خواسته اند منطقه را جستجو کنند.
ناوشکن پینک نی سکوت کرده بود، اما کاربران برای آنها می نوشتند که یک هواپیما درست در نقطه ای که شما هستید ناپدید شده، سعی کنید به آنها کمک کنید!
این ناوشکن و نیروی دریایی امریکا در ساعات نخستین حادثه، مانور خود را متوقف کرده و سکوت می کنند. در شرایطی که ناوگان ویتنام که بسیار دورتر از آنها به این نقطه بوده، از دریافت آخرین سیگنال هواپیما خبر داده است، این ناوشکن مجهز به رادارهای پیشرفته، از هواپیمایی بوئینگی که بالای سرش پرواز می کرده، اظهار بی اطلاعی کرد.
* محل استقرار مانور ناوشکن پینکنی روز حادثه
* محل سقوط هواپیمای بوئینگ 777 مالزی
پس از حدود هشت ساعت، به ناوشکن ماموریت داده می شود به جستجوگران ملحق شود، اما کاربری که خود را تفنگدار سابق نیروی دریایی معرفی می کند، همان زمان می نویسد که پینک نی ماموریت دارد شواهد احتمالی اصابت موشک خود به هواپیما را نابود کند.
* بی توجهی به اظهارات افراد عادی، چندان غیرطبیعی نیست، اما در آن زمان اظهارات کارشناسان و چهره های مطرح نیز، بایکوت و یا در دریایی از داستان های جن و پری گم می شد.
مدیر دایره سوانح شرکت بوئینگ، همان روز تصریح کرد؛ حادثه به قدری ناگهانی و سریع بوده که خلبان حتی فرصت غافلگیر شدن نیز نداشته است. روشن است که هواپیما منفجر شده و از آنجایی که قطعات بزرگی از آن باقی نمانده، مشخص است که انفجار، با مواد پرقدرتی صورت گرفته که تمام حجم هواپیما را متلاشی کرده و قطعات، سوخته و یا ذوب شده اند.
آنها به صورت تلویحی، شلیک موشک به هواپیما را تایید می کنند و شناسایی منبع شلیک موشک را بر عهده کارشناسان این زمینه می گذارند.
در آن منطقه، نیروهای نظامی کشورهای اندونزی، مالزی، ویتنام و کامبوج، حتی اگر بخواهند هم نمی توانند یک شی پرنده را در ارتفاع 35 هزار پایی هدف قرار دهند و تنها یگانی که قابلیت چنین کاری را دارد، ناوشکن پینک نی، بزرگترین ناو در کلاس برک و تنها ناو مجهز به انواع موشک های ضد هوایی، ضد سطحی و ضد زیر دریایی مستقر در جنوب شرقی آسیا است که از قضا در چند مایلی نقطه ناپدید شدن هواپیما قرار دارد.
این واقعیت ها در طوفانی از خبرهای عجیب و غریب و گمراه کننده که رسانه های امریکایی تولید میکردند، پوشیده ماند تا فرصتی به پیگیری ماجرا از مسیر عادی داده نشود.
* روی دوم سکه ناپدید شدن پرواز MH370
با فروکش کردن طوفان داستان سرایی ها، فرصت برای پیگیری ماجرا از مسیر عادی فراهم شده است.
پایگاه های خبری تحلیلی می نویسند؛ نگاه منطقی به حادثه ناپدید شدن پرواز MH370 آغاز شده و یک موضوع تا حد زیادی مورد توجه قرار گرفته است: “چرا ایالات متحده در خط مقدم ارائه اطلاعات درباره حادثه قرار داشت؟” پاسخ این سوال، رازی بزرگ را فاش می کند.
امریکا یک ناوگان از انواع ماهواره های جاسوسی با پیچیده ترین کارکردها در اختیار دارد که تمامی سطح زمین را به طور مداوم پوشش می دهند. ناوگان موسوم به سوراخ کلید.
سامانه ای که تنها سیستم تصویربرداری آن، کیفیتی قابل مقایسه با عملکرد تلسکوپ فضایی هابل دارد. اما به جای رجوع به آنها، رسانه ها ما را به اطلاعات رادار یک جنگنده ویتنامی ارجاع دادند.
البته این قابل درک است که سیا یا دیگر سازمان های جاسوسی امریکا نخواهند قابلیت های ماهواره های خود را فاش کنند، اما در موارد بسیار کم اهمیت تر آنها دخالت کرده و اطلاعات زیادی منتشر کرده اند. پس میتوان انتظار داشت که وقتی پای سرنوشت حدود سیصد انسان در میان است، آنها لااقل بطور غیر مستقیم اطلاعایت ارائه دهند.
از سوی دیگر، ارتش آمریکا نیز برخی از بهترین رادارهای پیچیده جهان را در اختیار دارد و همه می دانند که تعدادی از آنها با بالاترین قابلیت ها در پایگاه هایی در دیگو گارسیا در اقیانوس هند مستقر هستند. پس چگونه ممکن است که همه آنها بطور همزمان سکوت کنند و بگویند که هیچ داده ای درباره هواپیمای بوئینگ در اختیار ندارند و از چیزی خبر ندارند و اطلاعاتشان در این زمینه، از شهروندان عادی نیز کمتر است!
آنها به عمد و به طور هماهنگ سکوت کردند و رسانه های بزرگ امریکایی نیز، با یک هدف طوفانی از مطالب و خبرهای هیجان انگیز و هالیوودی براه انداختند تا هیچکس فرصت فکر کردن ساده و منطقی را نداشته باشد.
آشکاراست که ایالات متحده به عمد یا بطور تصادفی، عامل اصلی سرنگونی پرواز MH370 بوده و بلافاصله پس از حادثه، برای مخفی نگه داشتن واقعیت تلاش کرد.
ارتش امریکا پیش از این سه بار هواپیماهای مسافربری را هدف قرار داده و تنها به یکی از آنها اعتراف کرده است.
در سال 1988 پرواز پرواز شماره 655 ایران به طرز ابلهانه ای توسط ناو یو اس اس وینسنس در آبهای ایران، در زمان جنگ عراق و ایران سرنگون شد و 290 نفر از جمله 66 کودک کشته شدند، اما ایالات متحده پس از یک دوره زمانی طولانی اصرار به این که هیچ اشتباهی رخ نداده، بدون معذرت خواهی، خود را بیگناه نشان داد و سرانجام پس از 8 سال، بدون سر و صدا با پرداخت غرامت به خانواده قربانیان، به حل و فصل آرام ماجرا پرداخت.
* پرواز شماره 800 TWA در طول سواحل شرق ایالات متحده آمریکا، قطعا قربانی شلیک اشتباهی یک موشک ضد هوایی از سوی نیروی دریایی امریکا شد. همه شواهد، از مستندات راداری گرفته تا مکالمات و آنچه که مردم به چشم خوددیده بودند، بر این امر دلالت داشت، اما مقامات، به جای اعتراف به خطای وحشتناک و جبران خسارات، یک تحقیق طولانی و مسخره را در پیش گرفتند که هیچ سرانجامی نداشت و به سرنوشت ترور جان اف کندی دچار شد.
* در تب و تاب حادثه 11 سپتامبر یک هواپیمای مسافربری در پنسیلوانیا سقوط کرد و خبرش در آن زمان توجهی را جلب نکرد. بر اساس تصاویر ضبط شده و مشاهدات عینی روشن بود که هواپیما در اثر شلیک یک موشک هوا به هوا از سوی یک جنگنده منفجر شده است. صدها امریکایی در این حادثه کشته شدند، چون نیروی هوایی امریکا با بودجه میلیاردی اش، تصور کرده بود ممکن است این هواپیما هم ربوده شده باشد.
تعلل مقامات مالزی در این ماجرا و عدم قاطعیت آنها در اعلام نظر صریح، فرضیه هدف قرارگرفتن هواپیما توسط نیروی دریایی امریکا را تقویت می کند و تحلیلگران معتقدند به احتمال فراوان، مقامات امریکایی، با وعده پرداخت خسارت، یا دیگر ابزارهای سیاسی، همتایان مالزیایی خود را قانع کرده اند که در این مورد سکوت کنند.
این گزارش در پایان تاکید میکند؛ پس توقع روشن شدن ماجرا توسط امریکا را نداشته باشید. آنها تلاش خواهند کرد این حادثه نیز به عنوان یک راز باقی بماند.
انتهای پیام