روزه از راه هایی که انسان را مستعد برای عبودیت و مهمانی خداوند می کند
دعاهای وارد شده از معصومین علیهم السلام همه برای تربیت نفس و عبودیت خالص برای خداوند است.که به فرمایش خداوند در قران مجید:
غرض خلقت انسان تکامل او به جایگاهی که با انتخاب و احتیار خودش فقط بنده خدا باشد.(و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون غرض از خلقت انس و جن عبودیت خداوند است)
روزه از راه هایی که انسان را مستعد برای عبودیت و مهمانی خداوند می کند.
البته روزه کامل و نه تشنگی و گرسنگی صرف؛
ممکن است در اثر غفلت و یا الودگی نفس، روزه دچار نقص شود، برای رفع ان کمبودها راه حلی از امام رئوف امام علی بن موسی الرضا علیهمالسلام نقل شده که فرمودند:
هر کس هنگام افطارش بگوید:
«اللّهم لکَ صُمنا بتوفیقک وعلی رِزقکَ اَفطَرنا بِاَمرک، فَتقبّلهُ مِنّا واغفر لنا، اِنّک اَنت الغَفورُ الرّحیم»
«خداوندا! با توفیق تو برایت روزه گرفتیم
و با دستور تو با روزی‌ات افطار کردیم،
پس آن را از ما بپذیر و ما را بیامرز،
به راستی که تو خودت بسیار آمرزنده و بسیار مهربانی».
خداوند هر نقص و عیبی را که به خاطر گناهانش بر روزه او وارد شده، می‌آمرزد.
(دعای شصت و یکم کتاب صحیفه رضویه جامعه)
گرچه خواندن ادعیه وارد شده از معصومین علیهم السلام دارای اثر است اما تاثیر روحی و تربیتی این ادعیه در صورتی است که به مفاهیم ان توجه شود،
در همین دعای کوتاه، هدف از روزه ، عبودیت و بندگی خالص او توسط تکرار می شود تا دائم متوجه حالت بندگی اش باشد….
ربنا وفقنا لما تحب و ترضی….