گفتگوها ، ارتباطات و تماس های انتخاباتی در شبکه های اجتماعی، بلافاصله به فضای بیرون از اینترنت راه می یافت و به دورترین نقاط کشور می رسید تا پس از بحث و جدل ها و طرح استدلال های مختلف، دست آخر، “اکثریت” بر مشارکت در انتخابات و رای به روحانی توافق نسبی حاصل کرد.

به گزارش سایت تحلیلی خبری بینانیوز ، اینترنت در انتخابات ریاست جمهوری 24 خرداد نقش مهم و تاثیر گذاری ایفا کرد.

در صورتی که روند انتخابات، به صورت عادی ادامه می یافت و متغیر جدیدی وارد صحنه انتخابات نمی شد قطعا انتخابات با نتیجه از قبل پیش بینی شده یعنی رفتن به مرحله دوم “قالیباف و روحانی” روبه رو می شد اما به ناگاه با ورود یک متغیر جدید، مسیر عادی انتخابات تغییر کرد.انتخابات و اینترنت

این متغیر نیز شکل گیری ائتلاف خاتمی – هاشمی بود که با کناره گیری عارف از رقابت ها و معرفی روحانی به عنوان کاندیدای مشترک ائتلاف، تکمیل شد. با این اتفاق، روند عادی انتخابات تغییر کرد و روحانی توانست بالاتر از سایر کاندیداها، در مرحله نخست پیروز انتخابات باشد.

در شرایطی که صدا و سیما و رسانه های رسمی، وارد فاز اطلاع رسانی این ائتلاف نشدند – البته صدا و سیما قانوناً هم نمی تونست چنین کند – اینترنت (شبکه های اجتماعی ، سایت های خبری و ایمیل) در کنار رسانه های دیگری چون “رسانه های ماهواره ای ، اس ام اس، مطبوعات غیردولتی و … ” در بروز این متغیر و نتیجه پیش بینی نشده انتخابات نقش پررنگی داشتند.

فیس بوک نیز به عنوان بزرگترین شبکه اجتماعی جهان، به صحنه ای برای تبادل نظر و بروز یک توافق عمومی بر سر نوع واکنش به انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شد. براساس آمار رسمی، فیس بوک در کل جهان یک میلیارد و 110 هزار کاربر دارد اما فیلتر بودن این شبکه اجتماعی در ایران باعث شده تا آمار دقیقی از کاربران ایرانی اش در اختیار نباشد اما رقم های مطرح شده ، همگی میلیونی هستند.

مردم در فیس بوک از طبقات، اقشار و شهرهای مختلف داخل و خارج از ایران موضوعات مختلف مربوط به کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی، ردصلاحیت او، مشارکت یا عدم مشارکت در انتخابات، جایگاه رای آوری حسن روحانی و عارف و دیگر موضوعات را بررسی و با یکدیگر بحث های داغ و بی سانسور می کردند.

آنها در شبکه های اجتماعی فرصت یافتند در زمینه انتخابات، درباره گزینه های مختلف با آزادی کامل، صریح، شفاف و بدون تعارف به تبادل نظر بپردازند. آنها درباره موضوعاتی صحبت می کردند که در صداوسیما و روزنامه ها و سایت های خبری قانونی یا پرداخته نمی شد یا اینکه بسیار بسیار کمرنگ و نزدیک به صفر بود.

گفتگوها، ارتباطات و تماس های انتخاباتی در شبکه های اجتماعی، بلافاصله به فضای بیرون از اینترنت راه می یافت و به دورترین نقاط کشور می رسید تا پس از بحث و جدل ها و طرح استدلال های مختلف، دست آخر، “اکثریت” بر مشارکت در انتخابات و رای به روحانی توافق نسبی حاصل کرد.

در همین چارچوب می توان به این نکته اشاره کرد که بخش عمده ای از تلاش ها برای متقاعد کردن تحریمی ها به حضور پای صندوق رای (که رای آنها روحانی بود) در فیس بوک یا در فضای نشأت گرفته از شبکه های اجتماعی، انجام شد.

همچنین بخش مهم و تاثیرگذاری از این بحث و جدل ها و طرح استدلال های صحیح و نادرست در شبکه های اجتماعی به گفت و گوهای حضوری در جامعه منتقل می شد تا روند همسویی اکثریت افکار عمومی در داخل و خارج از فضای مجازی شکل بگیرد.

فضای مجازی همچنین در بازنشر، توضیح، تفسیر و بررسی واقعی، شفاف و بدون تعارف سخنان، حرکات و عملکرد کاندیداها در هنگام تبلیغات و به ویژه مناظره ها بود نقش مهمی داشت این در حالی است که رادیو تلویزیون و مطبوعات در عمل نمی توانستند مهمترین و جذاب ترین بخش های سخنرانی ها و مطالب تبلیغات کاندیداها را بازنشر و توضیح و تفسیر کنند.

به همین دلیل با وجود اینکه کاندیدای پیروز و حامیان او از رسانه های قوی و سراسری به مانند رقبا برخوردار نبود اما به مدد شبکه اینترنت، اکثریت در سیاسی ترین و بزرگترین شهر ایران(تهران) تا روستاهای مرزنشین بر سر گزینه برتر اجماع یافتند.

همین فضا بود که روحانی را چنان بر سر ذوق آورد که در اولین جملات اولین کنفرانس خبری اش بعد از پیروزی گفت: فضای مجازی عجب غوغایی کرد!