روزنامه واشنگتن پست در گزارش تحلیلی نوشت: باید با تضمین سوخت نیروگاه بوشهر ایران را در تنگنا قرار داد تا این کشور نتواند در مذاکرات درخواست غنی‌سازی صنعتی کند.
به گزارش سایت تحلیلی خبری بینانیوز به نقل از ایسنا، روزنامه واشنگتن پست غنی‌سازی اورانیوم اصلی ترین موضوع مورد اختلاف در مذاکرات هسته‌ای ایران است که هم اکنون در وین پایتخت اتریش در حال برگزاری است. آمریکا و هم‌پیمانان غربی‌اش در این مذاکرات از ایران می‌خواهند تا تعداد و خروجی سانتریفیوژهایش را کاهش دهد که در نتیجه زمان آنچه که آنها گریز هسته‌ای ایران برای ساخت یک بمب هسته ای می خوانند افزایش یابد. ایران می‌گوید که می تواند توسعه ظرفیت غنی سازی‌اش را به مدت چند سال به تأخیر بیاندازد اما به طور قطع نیازمند تأمین سوخت جایگزین برای راکتور نیروگاه برق هسته‌ای بوشهر است.
مذاکره کنندگان ایرانی می‌گویند به دلیل هزینه‌هایی که برای دستیابی به چنین سوختی پرداخته‌اند شامل تحریم‌ها و ترور دانشمندان هسته‌ای‌شان نمی‌توانند به روسیه برای ادامه تأمین این سوخت یا توقف ظرفیت سانتریفیوژهای ایران اعتماد کنند.
این روزنامه در ادامه نوشت: به راحتی نمی توان یک کارشناس بین المللی هسته‌ای پیدا کرد که متقاعد شده باشد که برنامه غنی سازی صنعتی ایران برای نیروگاه بوشهر است. روسیه در حال حاضر به تعهدات خود برای تأمین این سوخت تا سال 2021 عمل می‌کند و مایل است این کار را بعد از آن نیز ادامه دهد. با این حال این مسئله قابل درک است که یک کشور سربلند همانند ایران می‌خواهد که به صورت مستقل عمل کند و تاکنون نیز هیچ کشوری در مراحل ابتدایی گسترش برنامه هسته‌ای در این حوزه تا این اندازه مستقل نبوده است.
راه حل برون رفت از این بن‌بست این است که ثابت کنیم ایران می‌تواند برای ادامه فعالیت نیروگاه بوشهر بدون وقفه به سوخت روسیه اعتماد کند. این امر می‌تواند مقامات ایران را از خواسته‌شان برای برخورداری از غنی‌سازی صنعتی بازدارد. از این رو روسیه و دیگر کشورهای مذاکره کننده باید به ایران پیشنهاد فروش سوخت به صورت منظم، در اولین فرصت و برای چندین سال که مورد نیاز نیروگاه بوشهر است را ارائه دهند. چنین سوختی اگر تحت پادمان‌های آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گیرد به راحتی نمی تواند به ایران اجازه گریز هسته‌ای بدهد.
واشنگتن پست آورده است با این میزان ذخیره سوخت متخصصان و کارشناسان ایرانی می توانند روی برنامه‌های تحقیق و توسعه و تولید سانتریفیوژهای کارآمدتر به منظور تولید سوخت آینده نیروگاه‌های هسته‌ای بومی‌شان تمرکز کنند. سپس مقامات ایران می‌توانند اعلام کنند که سانتریفیوژهای نسل اول را به منظور دستیابی به چهار هدف مبادله کرده اند: حفظ حق غنی‌سازی، تضمین سوخت بوشهر، ایجاد پایه‌های یک برنامه برق هسته‌ای ایرانی پیشرفته و رهایی از تحریم‌ها.
این روزنامه آمریکایی همچنین یادآور شد: با توجه به تجربه دیگر کشورها که دارای برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز هستند ایران برای طراحی، ایجاد، ساخت و راه اندازی یک نیروگاه برق هسته ای مدرن که با استانداردهای ایمنی و امنیتی مطابق باشد، 15 سال زمان لازم دارد. بنابراین توافق جامع هسته ای با ایران که هم اکنون قدرت‌های جهانی در وین در حال مذاکره بر سر آن هستند باید با این مسئله همگام باشد و ایران به عنوان یک کشور نرمال غیرسلاح هسته‌ای شناخته خواهد شد.
به طور قطع زمانی که یک برنامه غنی‌سازی تحقیق و توسعه برای برخی غربی‌ها که از ایران می خواهند برنامه هسته‌ای‌اش را متوقف کند زیاد خواهد بود اما چنین خواسته‌ای دور از دسترس است. ایران در این زمینه بسیار پیشرفت کرده و هزینه‌های زیادی داده است تا بتواند چنین خواسته‌ای را ازسوی کشورهای پیشرفته قبول کند.
واشنگتن پست در پایان نوشت : ممکن است زمان اجازه دستیابی به توافق در خصوص این مسئله و دیگر موضوعات تا ضرب الاجل 20 ژوئیه را ندهد اما اگر ایران،آمریکا و دیگر کشورها بر سر تأمین سوخت مورد نیاز بوشهر از جایی دیگر توافق و برنامه غنی‌سازی ایران را بر تحقیق و توسعه متمرکز کنند، به نفع همگان خواهد بود.
انتهای پیام