پیمان معادی از تجربه حضور در جشنواره‌ی «ساندنس»، نقشش در فیلم آمریکایی ایکس-ری و جشنواره فجر سخن گفت.
به گزارش سایت تحلیلی خبری بینانیوز ، در ادامه گفت‌وگوی تلفنی خبرنگار ایسنا را با این بازیگر و کارگردان سینما که در آمریکا به سر می‌برد و فردا به ایران بازخواهد گشت می‌خوانیم.
از جشنواره فیلم ساندنس بگویید و اینکه چرا حضورتان در این جشنواره مهم بود؟
جشنواره فیلم ساندنس یکی از جشنواره‌های مهم سینمایی محسوب می‌شود و خوشبختانه استقبال از فیلم ایکس-ری خوب بود. اهمیت این جشنواره در این است که اساسا برای معرفی فیلم‌های مستقل و غیر هالیوودی و پخش آنها در آمریکا و جهان کمک می‌کند. در واقع جشنواره ساندنس به بازاریابی فیلم‌ها و شناخت مخاطب با آنها کمک می‌کند.
بازتاب مردم از این فیلم چطور بود؟
همانطور که گفتم مردم با این فیلم که اولین تجربه فیلم‌سازی پیتلر ستلر است، ارتباط خوبی برقرار کردند. این فیلم به عنوان اولین اثر کارگردان می‌توانست از بسیاری جهات کیفی مورد نقد قرار بگیرد ولی خوشبختانه برخلاف آن به دلیل سطح کیفی مناسب و استاندارد بازتاب‌های مثبت داشت اما خیلی از ارتشی‌های قدیمی و امروزه آمریکا نسبت به این فیلم خشمگین شدند.
چرا؟
به دلیل اینکه داستان درباره زندان گوانتانومو است، زندانی که سال‌هاست باعث شرم دولت آمریکا شده. دولت‌ها یکی بعد از دیگری با وعده بستن این زندان می‌آیند ولی هیچ کاری نمی‌کنند. آقای اوباما با وعده دادن بستن این زندان روی کار آمد اما او هم نتوانست این زندان را منحل کند. همین الان حدود دویست نفر در گوانتانومو زندانی هستند و خیلی‌هاشان مثل علی که من نقشش را در این فیلم بازی می‌کنم، سال‌هاست با وجود اثبات بی‌گناهی‌شان کماکان در حبس هستند و نمی‌توانند آزاد شوند، چون هیچ کشوری حاضر به پذیرش آنها نیست.
علی یک ایرانی است؟
خیر، اول اینکه من هرگز نقش یک ایرانی را در خارج از کشورم بازی نخواهم کرد و تا به امروز هم بارها این پیشنهاد را رد کرده‌ام مگر اینکه نقش مثبت باشد، دوم اینکه در واقعیت خوشبختانه حتی یک ایرانی هم در گوانتانومو وجود ندارد. آنها زندانیان را بدون دادگاهی رسمی و بدون نظارت کنوانسیون ژنو سال‌هاست محبوس کرده‌اند و شکنجه می‌دهند. کوچکترین حق آنان محاکمه در دادگاه است. پس در بین زندانیان این فیلم حتی یک ایرانی هم وجود ندارد! علی یک مرد تونسی اما بزرگ شده آلمان است که به اشتباه دستگیر شده در صورتی که او بی‌گناه است. هیج اصراری به کار کردن در خارج ندارم. شرط اول من برای بازیگری قصه خوب است، هر کجا که باشد. سینمای آمریکا هرگز برای من چندان جذاب نبود است. به نظرم فیلمی مثل «جدایی نادر از سیمین» بهترین فیلم سال‌های اخیر است ضمن اینکه حضور من در همان فیلم علت اصلی انتخاب من در این فیلم بوده. کماکان ترجیح می‌دهم با فیلمسازان بزرگ ایرانی کار کنم که با دیدن فیلمهایشان عاشق سینما شدم.
این فیلم سیاسی است؟
اصلا. راجع به یک رابطه غیر منتظره است و به ما یاد می‌دهد که آدم‌ها را با حرفای دیگران یا مطبوعات، قضاوت نکنیم. البته ترجیح می‌دهم در این رابطه بعد از اکران آن بیشتر حرف بزنم.
فکر می‌کنید پس از اکران این فیلم اتفاقات خوبی برای آن فیلم و شما بیفتد؟
من به آینده آن امیدوارم، در ضمن مذاکراتی کردم که فیلم همزمان در ایران پخش شود.
با توجه به اینکه ایکس-ری محصول امریکاست، شرایط پخش در ایران را دارد؟
اگر این فیلم شرایط اکران در ایران را نداشت من هرگز در آن بازی نمی‌کردم، چون مردم ایران برای من از همه جا مهمتر هستند.
شما امسال با دو فیلم «قصه‌ها» و «ملبورن» پس از سه سال دوری از سینما به عنوان بازیگر حضور دارید، جشنواره فجر را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم امسال شاهد جشنواره غیوری هستیم، با توجه به حالِ خوب هنرمندان، امسال با حضور بزرگان سینما و البته کارگردانان آینده‌دار حتما جشنواره رنگ و بوی خوبی دارد که مدیون دولت جدید است. من هر دو فیلمی که در آن بازی کرده‌ام را بیش از حد دوست دارم و تا به حال هم بازتاب‌های مثبتی از دوستان همکار و منتقدان دریافت کرده‌ام.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در حال حاضر مشغول تمرین نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی همایون غنی‌زاده هستم و بلافاصله با بازگشت به ایران برای اخذ پروانه فیلم جدیدم با نام «تهرانجلس» اقدام خواهم کرد.
انتهای پیام