عضو هیئت مدیره انجمن عکاسان ایران گفت: بدهی 13 میلیاردی روی میز معاونت هنری فاجعه‌ای است که باید برای جلوگیری از بروز آن در دوره‌های بعدی، ریشه‌یابی اساسی صورت بگیرد.

 

به گزارش سایت تحلیلی و خبری بینا نیوز به نقل از (ایسنا)،‌ سیف‌الله صمدیان اظهار کرد: آقای مرادخانی در جلسه‌ای که با اعضای شورای عالی خانه هنرمندان داشتند و من هم به عنوان نماینده‌ی انجمن عکاسان، یکی از اعضای آن هستم، گفتند که وقتی وارد معاونت هنری وزارت ارشاد شده‌اند 13 میلیارد بدهی روی میزش بوده است. ایشان گفتند که اگر همه‌ی بودجه‌ی امسال را هم در اختیارم باشد و مشکلی از این نظر نداشته باشم، باز هم 3 تا 5 میلیارد کسری خواهیم داشت و این یعنی فاجعه. حالا باید بیایند و این را ریشه‌یابی کنند که چرا و در چه شرایطی این اتفاق افتاده و از تکرار آن در دوره‌های بعد جلوگیری کنند.

 

او افزود: با این حال حتی اگر بودجه سه برابر هم شود اما ذهنیت سازنده و فرهنگی، پشتش نباشد، فایده‌ای نخواهد داشت. مدیرانی هستند که با بودجه خیلی پایین‌تر از بودجه‌ی سینما یا جاهای دیگر کاری می‌کنند که بعضی دیگر با چند برابر آن هم نمی‌توانند، انجام بدهند. درست است که ارتقای بودجه تاثیر خودش را خواهد داشت، اما مشکل هنرمندان و فرهنگیان در سال‌های گذشته، عدم امنیت حضور و بی‌عدالتی در توزیع امکانات و بودجه و فرصت‌ها در عرصه‌ی هنر بوده است و عدالت داشتن یعنی اینکه شأن تجربی و آفرینش هنری هنرمند جدی گرفته شود.

 

این عکاس همچنین عنوان کرد: گاهی امکان بودجه‌خوری برای برخی نهادها طوری فراهم می‌شود که با برگزاری یک جشنواره بودجه‌ای را سر به نیست می‌کنند. این سر به نیست کردن فقط این نیست که برود توی جیب خودشان، بلکه یک سابقه و بیلان کاری برای خودشان فراهم می‌کنند که بدتر از بودجه‌خوری است. اکثر جشنواره‌های دولتی فقط مناسبتی و در حد جوک هستند. خود این جشنواره‌ها سد بزرگی برای راه‌اندازی جشنواره‌ها و بینال‌های اصیل و ملی هستند.

 

صمدیان درباره‌ی سخنان رییس جمهور درباره‌ی تلاش برای کم شدن دخالت دولت در بخش هنر گفت: «دخالت دولت در هنر باید به حداقل برسد»؛ جمله‌ی زیبایی که بارها در ذهن ما بوده، گاهی آن را بیان کرده‌ایم و گاهی نه، اما هیچ وقت اجرا نشده است. هر دولتی که بخواهد باهوش عمل کند و نگاه درستی به فرهنگ داشته باشد، وظیفه‌اش است که اینگونه حرف بزند و عمل کند. با فضایی که در جهان و کشور خودمان ایجاد شده، دولت مجبور است این حرف‌ها را جدی بگیرد و به عنوان بخشی از برنامه‌های اصلی‌اش مطرح کند.

 

او ادامه داد: امیدوارم این طور حرف زدن از روی اجبار و فشار نباشد و واقعا از ته دلشان بخواهند دخالت‌ها در بخش فرهنگ و هنر کم شود. نمی‌توان هنر را کنترل کرد، به زنجیر کشید یا فرموله کرد، وگرنه می‌شد علم. البته چنین حرفی به این معنا نیست که هنرمند هر کاری دلش خواست بکند، بلکه منظور این است که دولتی فکر کردن در عرصه‌ی فرهنگ و هنر به آفتی تبدیل شده که سال‌هاست با آن دست به گریبان بوده‌ایم.

 

سردبیر نشریه تصویر سال در ادامه اظهار کرد: وزارت ارشاد و دولت به دلیل نبود اعتماد لازم، به ناچار از اهرم‌هایی استفاده می‌کند که ضرر و خطرهای این بخش را به حداقل برساند. محدوده‌ای که برای فعالیت هنرمندان در نظر گرفته می‌شود به حدی کوچک می‌شود که تمام هنرمندان در آن جایی ندارند. تا این جای کار، وزارت ارشاد، موزه‌ی هنرهای معاصر و هر نهاد و سازمانی که داعیه‌ی هنر دارد، بیشتر برگزارکننده‌ی مناسبت‌هایی بوده که اصلا حق‌شان نبوده است.

 

او درباره‌ی نقش دولت در بخش فرهنگ و هنر نیز گفت: نقش دولت حمایت و نظارت است، آن هم حمایت و نظارتی که به پیشرفت فرهنگ و هنر کمک کند. نگاه دولتی به هنر همیشه آسیب‌رسان بوده و در هر جای دنیا هم که در نظر بگیرید چنین کاری نتیجه‌ی خوبی نداشته است. وقتی وزیر و مدیران انتخاب شده تنها به سیاست و اقتصاد توجه داشته باشند، چه توقعی برای رشد فرهنگ و هنر می‌توان داشت؟ در حال حاضر با همه‌ی بخش‌ها سرمایه‌دارانه برخورد می‌شود و هر چیز که سود مادی در پی داشته باشد دنبال می‌شود. به عنوان مثال در سینما به جای اینکه روی یک بنیان فکری سرمایه‌گذاری کنند به دنبال فیلمی هستند که بیشتر بفروشد.

 

صمدیان در ادامه به لزوم حمایت از مدیران کارآمد اشاره و اظهار کرد: به اعتقاد من حرف زدن درباره‌ی آدم‌هایی که روی کار می‌آیند و قضاوت درباره‌ی آن‌ها درست نیست و نمی‌توان به نتیجه‌گیری رسید. مثلا همین آقای ایوبی که من شناخت قبلی از او دارم، خیلی آدم مثبتی است و در مدت کوتاهی که آمده، خانه سینما را با آن وضع اسفناکش راه انداخته، اما باید دید که همین آقای ایوبی تا کجا حمایت می‌شود که بتواند برنامه‌هایش را به پیش ببرد.

 

او افزود: ما در طول سال‌های گذشته مواردی داشتیم که نگذاشتند آدم‌های موفق و مدبر کارشان را پیش ببرند. بعضی از بخش‌ها به دلیل ضعف و کمبود خود، جلوی پیشرفت بخش‌های دیگر را هم گرفتند. برای همین است که آقای رییس جمهور باید دقت زیادی داشته باشد تا در تهاجم اتفاقات سیاسی و اجتماعی، فرهنگ و هنر نادیده گرفته نشود. گاهی مسائل سیاسی آن‌قدر بزرگ می‌شود که دیگر جایی برای فرهنگ و هنر باقی نمی‌ماند.

 

عضو هیئت مدیره انجمن عکاسان در بخش دیگری از سخنانش به لزوم حمایت مادی از هنرمندان اشاره کرد و گفت: هنرمند حق دارد از هنری که ارتزاق‌پذیر است معیشت خود را تامین کند، ولی اگر هنری را نتوان به راحتی به پول تبدیل کرد این وظیفه‌ی انجمن‌ها و دولت است که از هنرمند حمایت کنند تا به راحتی به کارش برسد. در ابتدا انجمن‌ها هستند که باید برای هنرمندان بالفطره‌ای که درآمدزایی ندارند فکری بکنند و راه چاره‌ای پیدا کنند. دولت هم در حمایت از انجمن‌ها و جلوگیری از کنترل و مال خود کردن و گروه‌سازی می‌تواند موثر باشد.

 

صمدیان در پایان خاطر نشان کرد: مشکل دیگری که وجود دارد کمیسیون‌های فرهنگی مجلس هستند. در دوره‌هایی افرادی در کمیسیون‌های فرهنگی فعالیت می‌کردند که به گفته‌ی خود رییس مجلس آن دوره، چیزی از فرهنگ و هنر نمی‌دانستند که بخواهند کمکی به بودجه‌بندی بکنند. البته هیچ هنرمند اصیلی محتاج هیچ دولتی نیست، ولی قطعا هر دولتی محتاج هنرمندان اصیل است. سیاسی‌بازی‌ها کاری کرده‌اند که نگاه‌ها به سوی دولت باشد. اگر اصل احتیاجات دولت به هنرمندان درست تبیین و اجرا شود بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.

 

انتهای پیام