معاون پژوهشی اسبق سازمان میراث فرهنگی گفت: تخریب آثار تاریخی به دلیل مماشات مدیران سازمان میراث فرهنگی است که امیدواریم در دولت بعدی شاهد آن نباشیم.

به گزارش سایت تحلیلی خبری بینانیوز و به نقل از تسنیم-جلیل گلشن در نشست خبری جامعه باستان‌شناسی اظهار داشت: متاسفانه در چند سال اخیر به اینجا رسیدیم که مسئولان سازمان میراث فرهنگی اعلام کردند هیچ کارشناس و مدیری حق ندارد بدون هماهنگی روابط عمومی مصاحبه‌ای داشته باشد که این موارد نشان می‌دهد اشکالی دردستگاه فرهنگی وجود دارد که نمی‌خواهد به گوش کسی برسد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا در نگهداری آثار تاریخی و جلوگیری از تخریب آنها ضعف قانونی داریم یادآور شد: ما ضعف قانون نداریم بلکه ضعف مدیریت داریم و مشکل ما این است که مدیران ما مماشات می‌کنند و در مقابل قوانین سازمانهای دیگر قانون خود را فراموش می‌کنیم و حتی آئین‌نامه‌های دولت را اجرا نمی‌کنند. در حال حاضر ما نیازی به تصویب قانون جدید و بازنگری قانون نداریم.

گلشن ادامه داد: در حال حاضر همه مردم خود را در کشور سهیم می‌بینند. لذا رئیس بعدی باید متخصص و کارآمد باشد، اتاق فکر درست کند، خسارت نابجا را سامان دهد تا کارشناسان بنشینند و از مشاوران چاپلوس استفاده نکنند.

وی اضافه کرد:‌در سال 82، 30 عنوان انتشارات غیرمجله‌ای داشتیم که ماحصل کارهای پژوهشی بود اما بعد از آن تعداد آنها کم شد و برخی از مجلات مثل نامه پژوهشگاه تعطیل شدند. همچنین انتشارات علمی به سمت انتشارات تبلیغاتی رفته است.

*ثبت جهانی آثار تاریخی در حال حاضر یک دکان شده است

استاد کابلی نیز در این نشست گفت: مشکل ثبت آثار تاریخی و عدم تمکین به قانون را در خشک شدن دریاچه ارومیه هم می‌بینیم که من برای مردم آذربایجان در این باره نگران هستم. در گذشته اگر قرار بود طرح‌های بزرگی به انجام برسد از باستانشاسان نظر می‌خواستند اما هم اکنون بدون حساب و کتاب دریاچه ارومیه را با ساخت پل و سد خشک کردند. حال می‌گویند که از دریای خزر آب می‌گیریم.

وی یادآور شد: افرادی که آینده میراث فرهنگی را در دولت بعدی به دست می‌گیرند باید آسیب‌شناسی کنند، اهل فن باشند، سیاسی‌کار نباشند و مجموعه‌ای را انتخاب کنند که بتوانند با هم کار کنند.

کابلی یادآور شد: مجلات سازمان تعطیل شده است اما در سال‌های اخیر دانشجویان و اساتید نشریاتی را منتشر کردند که تعداد آن به 10 مورد می‌رسد و این اتفاق خوبی است.

وی در پایان گفت: موضوع ثبت جهانی آثار تاریخی در حال حاضر یک دکان شده است به عنوان مثال در پرونده شوش بدون حساب و کتاب فردی را مدیر پایگاه شوش کردند بدون آنکه آن فرد بداند شوش چیست. در این هنگام پرونده‌ای برای ثبت جهانی شوش نوشتند اما پس از آن پرونده دیگری برای ثبت جهانی آن نوشته شد و مجددا این اتفاق تکرار شد. وقتی به آنها می‌گویند پرونده را بدهید تا بررسی کنم این کار را نمی‌کنند چرا که مطمئنم پرونده ابتدایی من را کپی کردند و با آن قرارداد نوشتند و پول گرفتند.