ساخت بناهاي ورزشي بزرگ ممكن است در كشورهاي مختلف تفاوتهاي زيادي در ساخت و زمان اجرا و بهره برداري داشته باشند ، اما بهتر ديديم يك از اين تفاوتها را به صورت تصويري به استحضار مديران داخلي و شما دوستان گرامي برسانيم.
به گزارش سايت تحليلي و خبري بينانيوز, در كشورهاي اروپايي پروژه هاي ورزشي و عمراني و شهري در كوتاه ترين زمان ممكن اجرا ميشوند و به بهره برداري ميرسند و به سرعت پروژه ديگري را شروع ميكنند و آنچه ديده ميشود رشد و پيشرفت قابل لمسي هست كه مردم عادي هم به وضوح شاهد آنها هستند.
اما آنچه كه در سالهاي اخير و در داخل كشورمان شاهد بوديم كاملا برعكس رويه اصولي بوده است ، تا جايي كه پروژه ها بعد از گذشت 20 سال هنوز به صورت فاز بندي افتتاح ميشوند، آيا مشكل بودجه داريم ؟
آيا اگر سريعتر يك پروژه به اتمام برسيد حتي با بودجه اضافه تر از مقدار برآورد شده ، بصرفه تر از اين نخواهد بود كه هنوز با گذشت 2 دهه آن پروژه باز هم محتاج بودجه هاي جديد باشد؟
استهلاك و فرسودگي مصالح به كار رفته در طول ساليان اجراي پروژه، خود باعث ميشود وقتي پروژه اي بزرگ در كشور اقتتاح ميشود از همان روز افتتاح آن سازه يك ساختمان كلنگي بحساب بيايد.
اكنون به يك نمونه خارجي و يك نمونه داخلي اشاره ميكنيم :
البته نمونه خارجي به كشور بلاروس(روسيه سفيد) مربوط ميشود كه شايد ضعيفترين اقتصاد و بيشترين تورم را در بين كشورهاي اروپايي داشته باشد.
و اكنون نمونه داخلي، و البته پروژه اي كه سمبلي براي ” لفت دادن” لقب گرفته است. استاديوم نقش جهان اصفهان.
سال شروع پروژه : 1374
سال افتتاح فاز اول: 1381
سال افتتاح نهايي: به قول دولتهاي نهم و دهم ، دهه فجر هر سال موعد افتتاح بود ولي الان اين تصوير كه آخرين روند ساخت و ساز را نشان ميدهد حداقل 1-2 سال ديگر زمان تا افتتاح باقيست ..
