همه‌پرسی استقلال اسکاتلند از کشور بریتانیا از ساعت ۷ بامداد به وقت محلی امروز (پنجشنبه) آغاز شده است و تا ساعت ۲۲ ادامه خواهد داشت.
به گزارش سایت تحلیلی خبری بینانیوز به نقل از ایسنا ، آخرین نظرسنجی‌ها حاکی از نزدیک بودن آرای موافقان و مخالفان استقلال این سرزمین و درصد قابل توجهی از کسانی بوده است که تا انجام نظرسنجی هنوز در مورد پاسخ خود در این رفراندوم تصمیم نهایی را نگرفته بودند.
رای‌دهندگان در این همه‌پرسی باید به این سئوال که “آیا اسکاتلند باید یک کشور مستقل باشد” پاسخ “آری” یا “نه” خواهند داد.
منابع رسمی گزارش کرده‌اند که نزدیک به چهار میلیون و سیصد هزار تن، حدود ۹۷ درصد از افراد واجد شرایط برای رای دادن ثبت نام کرده‌اند و به این ترتیب، انتظار می‌رود تعداد بی‌سابقه‌ای از مردم اسکاتلند در این رای‌گیری شرکت کنند. از جمله، حدود هشتصد هزار تن درخواست رای‌گیری پستی کرده‌اند که به نوبه خود، بیشترین تعداد رای پستی در تاریخ رای‌گیری در اسکاتلند محسوب می‌شود.
تنها ساکنان اسکاتلند حق شرکت در نظرسنجی را دارند و سایر شهروندان انگلیسی از جمله اهالی اسکاتلند که در سایر نقاط این کشور سکونت دایم گزیده‌اند، حق شرکت در رای‌گیری را ندارند.
برای اخذ آرای شرکت کنندگان، دو هزار و ششصد و هشت مرکز اخذ رای در سراسر سرزمین اسکاتلند در نظر گرفته شده است و آرای اخذ شده در ۳۲ حوزه محلی شمارش و نتایج به دست آمده برای جمع‌بندی و تایید صحت انتخابات، به مری پیتکیثلی، رئیس مرکز شمارش آرا در ادینبورگ، مرکز اسکاتلند ارسال خواهد شد.
پیتکیثلی گفته است که نتیجه نهایی همه پرسی را روز جمعه، احتمالا حدود ۷ صبح، اعلام خواهد کرد هر چند ممکن است ارسال آرا از حوزه های رای‌گیری سریع‌تر انجام و نتیجه آرا زودتر اعلام شود.
با توجه به اینکه انتظار می‌رود تعداد قابل توجهی از رای‌دهندگان در مراکز اخذ رای حضور یابند، امکانات ویژه‌ای در نظر گرفته شده که مردم در صف‌های طویل در انتظار نمانند و رای‌گیری با سرعت بیشتر انجام گیرد.
همه‌پرسی استقلال اسکاتلند توسط دولت محلی این سرزمین به رهبری الکس ساموند، رهبر حزب ملی اسکاتلند و وزیر اول دولت محلی، به اجرا گذاشته شده است.
ساموند گفته است که در صورت استقلال اسکاتلند از بریتانیا، کشور جدید همچنان دارای نظام سلطنتی به ریاست الیزابت دوم، ملکه بریتانیا و اعقاب او خواهد بود. در حال حاضر، الیزابت دوم علاوه بر بریتانیا، رئیس شمار دیگری از کشورهای جهان، از جمله استرالیا، کانادا و زلاند است.
شهروندان اسکاتلند در حالی امروز (پنجشنبه) پای صندوق های رای می روند تا در مورد آینده کشورشان تصمیم بگیرند که در آخرین ساعات کارزار تبلیغاتی، موافقان و مخالفان استقلال اسکاتلند سعی داشتند آن ۸ تا ۱۴ درصد رأی دهندگانی را که مردد هستند مجاب کنند.
الکس سالموند، وزیر اول اسکاتلند و حامی جدایی، به هم‌وطنانش می‌گوید: استقلال جادو نخواهد کرد. تردیدی نیست که ما هم مثل هر کشور دیگری مسائل و چالش‌هایی خواهیم داشت اما چه کسی بهتر از شهروندانی که در این کشور کار و زندگی می کنند می‌توانند از عهده این چالش ها برآیند؟
اما آلیستر دارلینگ، رهبر مخالفان استقلال، تاکید دارد که خطرات جدایی از بریتانیا جدی است: خطرات جدایی کامل مشخص است. فراموش نکنید که در این همه پرسی برای یک دوره کوتاه به یک حزب یا دولت رای نمی دهیم، بلکه برای آینده اسکاتلند تصمیم می گیریم. رای به جدایی رای به راه بی بازگشت است.
آخرین نظر سنجی ها حاکی از آن است که مخالفان جدایی با اندک اختلافی پیش هستند، اما شمار بالای کسانی که هنوز مرددند می تواند سرنوشت همه‌پرسی را دگرگون کند.
در خیابان‌های اسکاتلند شهروندانی که برای انداختن رای خود به صندوق های همه پرسی بر سر استقلال این منطقه آماده شده اند، در دو دسته موافق و مخالف نگران نتیجه هستند.
امی رابرتسون، یکی از جدایی طلبان می گوید: این کمپین استقلال طلبی بزرگترین بسیج طبقه کارگر بوده است که در تاریخ بریتانیا داشته‌ایم. به نظرم به همین خاطر، واضح است که کمپین استقلال بسیار بزرگتر از حزب ملی اسکاتلند است.
مخالفان استقلال اسکاتلند از پیامدهای این جدایی احتمالی نگرانند. گای واکر، از مخالفان حاضر در این کمپین می گوید: عواقب بسیار زیادی وجود دارد که ناپیداست. آنها درباره چیزی هایی استدلال می کنند که می بینند و نگرانی من از جهانی است که در این زمان، ناپایدار و غیر قابل پیش بینی است و به هر دو کشور آسیب خواهد زد.
دوگ گرُزیِر، شهروند دیگری است که می گوید: به نظرم شما با عقلتان رای می دهید. شنیده ام که مردم می گویند با قلبتان رای بدهید ولی راهی برای این کار نیست. به نظرم باید هر دو را به کار گرفت و این پاسخ درست است.
فارغ از این که مخالفان یا موافقان جدایی اسکاتلند از بریتانیا پیروز همه پرسی استقلال شوند، روز پنجشنبه نقطه عطفی در تاریخ بریتانیا خواهد بود.
در صورتی که پاسخ ساکنان اسکاتلند در این همه‌پرسی مثبت باشد، استقلال اسکاتلند باعث تجزیه کشور واحدی می‌شود که حدود سیصد سال پیش شکل گرفت. در سال ١٦٠٣ میلادی، الیزابت اول، فرمانروای انگلستان، بدون برجای گذاشتن وارث درگذشت و تاج و تخت این کشور به جیمز ششم، پادشاه وقت اسکاتلند و از خویشاوندان او رسید که با عنوان جیمز اول سلطنت انگلستان را نیز در دست گرفت.
از آن زمان تا سال ١٧٠٦ و تصویب “قانون وحدت انگلستان و اسکاتلند” در پارلمان‌های دو کشور و امضای “پیمان وحدت” در سال ١٧٠٧، انگلستان و اسکاتلند دارای یک پادشاه اما دو دولت مجزا بودند. در آن سال، با تشکیل کشور بریتانیا، پارلمان و دولت اسکاتلند منحل و اختیارات آنها، به پارلمان و دولت مرکزی در لندن واگذار شد.
در سال ١٨٠۰، پارلمان های بریتانیا و جزیره ایرلند قانون وحدت دو سرزمین را تصویب کردند و در سال ۱۸۰۱، جزیره ایرلند که برای چندین قرن، با عنوان یک مملکت جداگانه، عملا توسط دولت انگلستان اداره می‌شد، رسما به مملکت بریتانیا ملحق شد و نام کشور جدید شامل جزیره بریتانیا (انگلستان به علاوه منطقه ویلز همراه با اسکاتلند) و جزیره ایرلند به پادشاهی متحده تغییر یاقت.
با استقلال بخش جنوبی ایرلند در سال ١٩٢١، پادشاهی متحده شامل جزیره بریتانیا و ایرلند شمالی (بخش شمالی جزیره ایرلند) است. پادشاهی متحده در داخل و خارج کشور غالبا به اسم غیر رسمی آن “بریتانیا” خوانده می‌شود.
انتهای پیام