مخاطبان رسانه ملی، خوب به یاد دارند که در دولت احمدی‌نژاد، سیمای جمهوری اسلامی کسی را نشان نمی‌داد که از گرانی و تورم بنالد! اما امروز در دولت روحانی،…
به گزارش سایت تحلیلی و خبری بینا نیوز به نقل از بهار نیوز ؛ همکاری صمیمانه و بی‌دریغ صدا و سیما با دولت‌های نهم و دهم و حمایت‌های تمام قد و همه جانبه آن از آقای احمدی‌نژاد بر کسی پوشیده نیست و رفتارهای دو پهلوی همین رسانه با دولت آقای روحانی را هم از مهمان‌هایی که دعوت می‌کند و تحلیل‌های سیاسی و شیوه انتشار اخبارش؛ به ویژه در «۳۰: ۲۰» و «صرفا جهت اطلاع» بخوبی می‌توان دید و فهمید.
در حالی که توقع از رسانه ملی این بود که بعد از روی کارآمدن دولت تدبیر و امید، با حرکت اعتدالگرایانه مردم هماهنگ شود و تغییراتی در عملکرد خود به وجود آورد و به مطالبه عمومی پاسخ مثبت دهد و امید در جامعه را تقویت کند و اعتماد عمومی نسبت به خود را تا این حد ارزان نفروشد!
در روزهای اخیر اگر می‌بینیم برخی رسانه‌ها؛ از جمله صدا و سیما با برخی نقد‌ها و گله‌ها از سوی کار‌شناسان و نیز مسئولان دولت یازدهم مواجه گردیده، به جهت همین رویکرد دوگانه است. و آخرین آنها، اظهارات آقای دکتر روحانی، رییس دولت تدبیر و امید بود که در نخستین جلسه هیئت دولت در سال ۹۳، زبان به گله گشود و در مورد انتقادهای غیر سازنده و غیر مفیدِ سایت‌های منتقدان، برنامه سازی‌های صدا و سیما و روزنامه‌های همسو با آنان، گفت:
«… بسیار خوشحالم که امروز انتقاد از دولت سهل و ساده انجام می‌گیرد. سایت‌های منتقدان، برنامه‌های صدا و سیما و روزنامه‌های آنها هرچه بخواهند می‌نویسند و می‌سازند. فکر نمی‌کنم هیچ زمانی اینچنین بدون دغدغه و به راحتی از شخص رییس‌جمهوری، از کار دولت و راه دولت نقد و انتقاد می‌کردند. ما پذیرای انتقاد هستیم و آن را قبول و مفید و لازم می‌دانیم؛ البته انتقادی که سازنده و توأم با دلسوزی باشد و با هدف اصلاح امور انجام بگیرد…»
گرچه مردم از دلیل یا دلایل ناسازگاری‌ها و بهانه‌گیری‌های صدا و سیما با دولت یازدهم آگاهی چندانی ندارند، اما انتظار به حقشان این است که گردانندگان «رسانه ملی» رفتاری متعهدانه و منطقی داشته باشند و این سرمایه عظیم ملی را در راستای منافع ملی و دینی و همراهی با دولت جدید برای اصلاح خرابی‌ها و جبران خسارتهای هشت سال گذشته، به کار گیرند، نه آنکه منافع جناحی و سازمانی را بر همه چیز ترجیح دهند!
همچنانکه که آقای دکتر روحانی اظهار داشته‌اند، دولت پذیرای انتقاد هست و آن را قبول دارد و مفید و لازم هم می‌داند؛ اما به شرط اینکه سازنده و توأم با دلسوزی باشد و با هدف اصلاح امور مردم انجام بگیرد. هرگز شایسته نیست گردانندگان صدا و سیما مردم را عوام فرض نموده، تصور کنند که آنان از برخوردهای دو گانه این رسانه چیزی متوجه نیستند!
افکار عمومی هنوز به یاد دارند سالهای آخر دولت آقای احمدی‌نژاد را که سرخط هر روز اخبار صدا و سیما بحران اقتصادی در اروپا و آمریکا بود و به شکلی ماهرانه این فکر را در جامعه القا می‌کرد که: دنیا، به ویژه غرب، با فقر دست به گریبان است باز صد شکر که مردم ما وضع خوب و مناسبی دارند و گرانی و کمبودِ اندک، قابل تحمل است و اصلاً از گرانی نگرانی نیست!
و هر گز فراموش نکرده‌اند آن روز‌ها را که رسانه ملیِ ما، به ویژه سیما، بحران در غرب را چنان فریاد می‌زد که مخاطبانش در داخل کشور که ما باشیم، هر لحظه منتظر بودیم مردمان دیار فلاکت زده اروپا و آمریکا کاسه گدایی به دست گیرند و عاجزانه و ملتمسانه از ما لقمه‌ای نان و غذا طلب کنند!
و با شگفتی تمام دیدند از ساعتی که آقای احمدی‌نژاد با ساختمان پاستور خدا حافظی کرد و آقای روحانی راهیِ دفتر ریاست جمهوری شد، ناگهان بحران اقتصادی در غرب به طور تام و تمام پایان یافت و با آمدن دولت یازدهم، همه مشکلات عالم بر سر ما ریخت!
مخاطبان رسانه ملی، خوب به یاد دارند که در دولت احمدی‌نژاد، سیمای جمهوری اسلامی کسی را نشان نمی‌داد که از گرانی و تورم بنالد! اما امروز در دولت روحانی، شاهدیم که دوربین‌ها از گرفتاری و مشکلات تمام بخشهای جامعه تصویر و فیلم می‌گیرند و آن را به نمایش می‌گذارند بدون آنکه بگویند مسبب و باعث آنها کدام دولت است! و نیز شاهدیم که افرادی تمام قامت در برابر دوربینهای سیما ظاهر می‌شوند و در اوج عصبانیت و با فریاد رسا از وضعیت بهداشت و سلامت، فقر و نداری، و تورم و گرانی و… شکایت دارند و ابراز نارضایتی می‌کنند!
مسئولان رسانه؛ اعم از صدا و سیما، سایت‌ها و مطبوعات باید بدانند که به فرموده حضرت امام (ره): «… یک وقت انتقاد است؛ یعنى انتقاد سالم است، این مفید است. یک وقت انتقام است، نه انتقاد، این نباید باشد، این با موازین جور در نمى آید…» (صحیفه امام، ج۱۹، ص۳۶۲) «… انتقاد غیر از برخورد خطى و جریانى است. اگر در این نظام کسى یا گروهى خداى ناکرده… مصلحت جناح و خط خود را بر مصلحت انقلاب مقدم بدارد، حتماً پیش از آنکه به رقیب یا رقباى خود ضربه بزند به اسلام و انقلاب لطمه وارد کرده است…»» (صحیفه امام، ج۲۱، ص۱۷۹)
./.